سرمشق ما

سرمشق ما

تاریخچه خانه زنان کوکون (که قبلاً “چهارمین پناهگاه زنان مستقل” نامیده می شد) در پاییز 1989 آغاز شد. گروهی متشکل از پنج زن از بخش شرقی برلین در انجمنی گرد هم آمدند – که به طور مشخص برای این منظور تأسیس شده بود – برای مبارزه با خشونت علیه زنان و کودکان در جمهوری شرقی آلمان و برای آگاهی دادن به همگان وتاسیس کردن پناهگاهی برای زنان. این ارگان میبایست از زنان و کودکان مورد خشونت واقع شده حمایت کرده و مشاوره وپشتیبانی فراهم کند.    پناهگاه زنان شروع به کار کرد 1992 در سال.

از آن زمان تا حالا ما برعلیه خشونت بر زنان فعال هستیم. چهارچوب کاردر خانه زنان  در درجه اول خشونت های جنسیتی از هر نوع آن در محیط های اجتماعی نزدیک به فرد آسیب دیده   است.
 
این موضوع شامل همه زنان در هر قشراز اجتماع میشود. خشونت علیه زنان همیشه در روابط   قدرت اجتماعی و ساختاری نهفته است که به ضرر زنان و تقویت وابستگی آنها است. بنابراین ما خشونت علیه زنان را نه تنها به عنوان یک مشکل فردی، بلکه به عنوان یک مشکل برای کل جامعه می بینیم. کودکان نیز همیشه تحت تأثیر خشونت قرار می گیرند.به این خاطر ما مکانهایی را به منظوررشد سالم و فردی آنها در اختارشان میگذاریم. رفاه و آسایش کودک همیشه محور کار ماست.

ما در کار خود با ساکنان خانه زنان، رویکرد خود توانمند سازی را دنبال می کنیم تا زنان قدرت خود را پیدا کنند و از رابطه خشونت آمیز خود را رها کنند. با تکیه بر قابلیت  زنان، ما از آنها در پیشرفت و یادگیری دیدگاه های غیر خشونت آمیز و ایمن برای خود و فرزندانشان حمایت می کنیم. ما خود را میانجی اطلاعات در مورد حقوق و دسترسی به سیستم های حمایتی می بینیم تا آنکه شما  تصمیمات آگاهانه و مستقلی بگیرید..بتوانید به عنوان بخشی از گروه های کاری مختلف، فعالانه  درتلاش هستیم تا راههای اداری و بوروکراسی را برای زنان آسیب دیده از خشونت و فرزندانشان تسهیل کنیم و از نفوذ سیاسی برخوردار باشیم تا واقعیت های زندگی آنها را نمایان کنیم و حقوق آنها را تقویت کنیم.
ما درک می کنیم که جامعه ما توسط ساختارهای تبعیض آمیز مانند خشونت پدرسالارانه، جنسیت گرایی، همجنس گرا هراسی، ترنس هراسی، نژادپرستی، 
طبقه گرایی، توانایی گرایی و سن گرایی شکل گرفته است. بنابراین ما وظیفه خود می دانیم که در مورد تبعیض درخانه زنان از زاویه پیچیده تری عکس العمل نشان دهیم.

ما اعتقاد به محیطی در خانه خود هستیم که نسبت به تبعیض حساس است. ما کار خود را علیه خشونت خانگی و جنسیتی که در سطح فردی و ساختاری به آن برخورد میکنیم، کاری سیاسی می دانیم.

ما خواستار اجرای حتمی بندهای قانونی کنوانسیون استانبول هستیم. این توافقنامه یک قرارداد بین المللی شورای اروپا برای پیشگیری و مبارزه با خشونت علیه زنان و خشونت خانگی است. علاوه بر این، دادگاه های آلمان باید اطمینان حاصل کنند که رفتار خشونت آمیز در روابط بین شریکهای زندگی هنگام تصمیم گیری در مورد حقوق رفتاری و حق حضانت در نظر گرفته می شود (ماده 31). آلمان به عنوان یک شریک در این قرارداد، از جمله متعهد می شود که مکان های حفاظتی کافی (ماده 23) در اختیار بگذارد و  از طریق شیوه های آموزشی وکمپین ها از خشونت های جنسیتی جلوگیری کند (ماده 14، بند 1).

 لقب  زن برای ما،  شامل همه کسانی می شود که خود را بعنوان زن تعریف می کنند – بدون توجه به جنسیتی که در بدو تولد به آنها اختصاص داده شده است.